Prolog

Znacz to uczucie kiedy osobą,która kochałeś odeszła? Odczuwałaś kiedyś poczucie beznadziejności? Czy chciałeś odebrać sobie życie,tylko po to by być z tą osobą? Jeden dzień,jedna chwila, a w moim życiu pojawiło się tyle zmian.

*

To już dzisiaj. Ostatni dzień szkoły. Siedziałam właśnie na nudnej lekcji Pana Edwardsa i obserwowałam przez okno,jak słońce chce się wyjść zza chmur. W głowie miałam cały czas wydarzenie z przed roku. Głos syren policyjnych. Widok reanimacji. Nie potrafiłam tego zapomnieć.

-powie nam może Rose- z rozmyśleń wyrwał mnie głos nauczyciela. Spojrzałam dyskretnie w stronę mojej przyjaciółki z którą siedziałam w ławce. Jessica pokazała mi swój zeszyt, a ja próbowałam ją rozczytać. Nie zdążyłam udzielić odpowiedzi,bo zadzwonił dzwonek. Szybko spakowałam książki i ruszyłam w stronę drzwi od klasy. Na moje nieszczęście wyrwał mnie głos nauczyciela.

-Panno Lucas,może pani zostać na chwilę?

-oczywiście- odwróciłam się w stronę nauczyciela.

-Może pani zacznie w końcu uważać na lekcji co? –popatrzył na mnie- rozumiem pani sytuację,ale to było rok temu. Prosze się obudzić i zacząć słuchać.

Mam słuchać na lekcji? Nawet jakbym nie myślała o śmierci Johna to bym nie słuchała. Kto normalny prowadzi lekcje przed zakończeniem roku? Przytaknęłam mu tylko i wyszłam. Chciałam jak najszybciej dostać się do mojej szafki i wyjść stąd. Zobaczyłam Jessice. W sumie co się dziwić,miała szafkę koło mojej. Uśmiechnęłam się do niej i otworzyłam metalowe drzwiczki. W oczy rzuciło mi się zdjęcie Johna,które przykleiłam sobie na drzwiach.

-Rose wiem,że jest Ci ciężko,ale nie żyj przeszłością,liczy się to co teraz robisz – położyła rękę na moim ramieniu –muszę iść,widzimy się jutro. 

Przytuliłam ją na pożegnanie i odeszła. Spojrzałam na zdjęcie Johna i dotknęłam ją dłonią. Poczułam napływające łzy,ale szybko podniosłam głowę do góry,żeby się nie rozpłakać. Nie chce płakać. Obiecałam mu,że będę silna. Zawsze jak opowiadam komuś o nim,to pyta się kto to był. John był moim chłopakiem. Był wyjątkowy. Westchnęłam i przetarłam jeszcze lecące łzy,po czym zamknęłam szafkę i poszłam w stronę wyjścia ze szkoły.